حرف حساب

+پست قبلی شعار نبود. از روی بی‌دردی هم ننوشتم. بله، آدمایی هستن که همه‌ی اینا رو دارن و خوشبختن. آدمایی هم هستن که همه‌ی اینا رو ندارن و بدبختن. (می‌شه چندتا حالت مختلف براش نوشت!) من دور و برِ خودم آدمایی رو دیدم که شغل خوب و پول زیاد و خونواده‌ی کاملی دارن..اما هرروز فلوکسیتین می‌خورن! خوشحال نیستن، راضی نیستن، و احساس خوشبختی هم نمی‌کنند.

++چیزی که نوشتم اعتقاد قلبی‌م بوده. برای بچه‌م نوشتم. چون دوست دارم اعتقاد قلبی اونم همین باشه. زندگی خیلی غافلگیرکننده‌ست. من و امیر همه‌ی تلاش‌مون رو برای خوشبختی اون بچه می‌کنیم ولی می‌خوام طوری تربیتش کنم که اگر هم یه روزی هیچکدوم از اون آپشن‌ها رو نداشت، بخاطر نداشتن‌شون احساس بدبختی نکنه.

 

+++یه نفر هست گاهی کامنت خصوصی می‌ذاره و یه‌تعداد برچسب به من می‌زنه و تاکید می‌کنه اگه پولدار نبودی هیچی نمی‌شدیD: من به اون برچسب‌ها کاری ندارم، ولی در مورد چیزی شدنم، باید بگم الانم حس نمی‌کنم چیزی شدم! رشته‌های پزشکی، ز گهواره تا گور دانش بجوی، هستن و شما هرچقدرم بخونی باز خیلی چیزها هستن که بلد نیستی. و البته درمورد من اینطوری نبوده که پولدار باشم و دندونپزشک بشم(برعکسش درست‌ترهD: ) من کلاس کنکور نرفتم، حتی قلم‌چی نرفتم، عمومی رو دانشگاه دولتی خوندم و تخصص رو هم همینطور.. پس استثنائن این‌یکی ربطی به پول نداشته. البته دوست‌مون هربار در ادامه‌ی کامنت‌ش اشاره می‌کنه که: من نمی‌خونمت‌هاااا!فقط اومدم اینا رو بگم و برم ...حداقل سه‌بار این کامنت رو با یه دستگاه و سه‌تا آی‌دی گذاشته :|

++++ من اینجا فقط بخشی از زندگی‌م رو می‌نویسم.متاسفانه بلد نیستم جور دیگه‌یی بنویسم. به‌هیچ‌وجه نیت‌ام از نوشتن، رنجوندن کسی نبوده. به خدایی که این بچه رو بهم داده قسم، اگه حتی یه نفر دلش از خوندن این نوشته‌ها لرزیده، دیگه نخواهم نوشت. نوشتن رو دوست دارم و بهش عادت کردم، اما می‌تونم رهاش کنم. مطمئنم یه‌مدت بگذره به ننوشتن هم عادت می‌‌کنم :)

++++من حرف حسابم رو زدم. کامنت‌ها بازه. لطفن شما هم حرف حساب‌تون رو بزنید.